Kultura
Przyszowa jest dynamicznie rozwijającym się ośrodkiem kultury Lachów Sądeckich. Największą chlubą mieszkańców jest odnoszący międzynarodowe sukcesy zespół regionalny Przyszowianie, działający od 2001 roku1 i prezentujący zwyczaje, obrzędy i tańce Lachów Sądeckich. Również w sąsiedniej miejscowości Stronie w roku 2007 powstał zespół regionalny Dolina Słomki, składający się z grup dzieci w różnym wieku oraz grupy starostów, kultywujący tradycje Lachów Sądeckich i odnoszący sukcesy na wielu festiwalach2. Zespoły czynnie uczestniczą w życiu parafii, uświetniając uroczystości kościelne oraz organizując wydarzenia kulturalne, takie jak Jasełka Bożonarodzeniowe. W parafii działa także grupa teatralna i schola prowadzona przez siostry zakonne.
Przyszowa jest ojczyzną znanych postaci – Faustyna Żuk-Skarszewskiego urodzonego w roku 1819 poety i sądeckiego polityka oraz Tadeusza Żuk-Skarszewskiego, powieściopisarza i publicysty urodzonego w 1858r.3 Z Przyszowej pochodzi również słynny malarz, teoretyk sztuki, kolorysta, poeta i dramatopisarz, członek pierwszej polskiej grupy awangardowej lat dwudziestych; formiści – Tytus Czyżewski. Urodzony w roku 1880 i dorastający w Przyszowej Czyżewski, sam wspominał, że jego pierwsze spotkanie ze sztuką nastąpiło w kościele parafialnym. Odzwierciedla się to w jego malarstwie przedstawiającym dwa oblicza sztuki góralskiej – Matkę Boską i zbójników.
O Przyszowej, a dokładnie o figurze Madonny Tronującej znajdującej się w kościele parafialnym pisał polski poeta Jerzy Harasymowicz. W swoim tomiku wierszy z roku 1969 Madonny Polskie, zafascynowany przyszowską Madonną, obwołał Matkę „Słowian Giocondą”.4
1 http://www.przyszowianie.pl
2 http://www.ratujmytradycje.pl
3 H. Drożdż-Kęska, Żuk-Skarszewscy z Przyszowej, [w:] Almanach Ziemi Limanowskiej, Limanowa 2002, nr. 11.
4 J. Harasymowicz, Madonny Polskie, Warszawa 1969.